Οι φαγώσιμες ελιές των αρχαίων Ελλήνων

Κατασκευή εκλεκτών ελιών. -Του Φλωρεντινού.
Παίρνουμε μεγάλες ελιές, απείραχτες και μαζεμένες με το χέρι, τις χαρακώνουμε γύρω-γύρω με καλάμι κοφτερό και τις βάζουμε σε αγγείο καινούρια απίσσωτο. Από επάνω ρίχνουμε αλάτι καλά τριμμένο και αφού λιώσει το αλάτι τις βάζουμε σε άλλο αγγείο γεμάτο μέλι, έτσι που το μέλι να βγαίνει από πάνω από τις ελιές. Αν δεν έχουμε μέλι τις βάζουμε κατά τον ίδιο τρόπο σε πετιμέζι μέσα στο οποίο έχουμε ανακατέψει και φύλλα κιτριάς. Μερικοί βάζουν μέσα και σπόρο από μάραθο και πιπέρι και σπόρο από σέλινο και άνηθο και έτσι γίνονται έκτακτες οι ελιές. Υπάρχουν όμως πολλοί που δεν τον ξέρουν τον τρόπο της κατασκευής των.

Κατασκευή ελιών με οξύμελι. -Του ιδίου.
Διαλέγουμε ελιές μικρούλες, τις καλλίτερες, δηλαδή μαύρες και εντελώς απείραχτες μαζί με το κλαδί τους, τις πλένουμε με κρύο νερό και τις στεγνώνουμε επάνω σε καλαμωτή. Έπειτα τις βάνουμε σε σκαφίδι και χύνουμε επάνω λάδι και αλάτι, 320 δραμ. στις 7 οκάδες ελιές, και τις ανακατεύουμε σιγά με το χέρι για να μη σπάσουνε. Κατόπιν τις βάνουμε σε αγγεία και χύνουμε μέσα οξύμελι τόσο που να βγαίνει επάνω από τις ελιές. Το αγγείο το βουλώνομε με κλαδιά από μάραθο.

Κατασκευή ελιών με μούστο. -Του ιδίου.
Μαζεύουμε άσπρες ελιές και της μουσκεύουμε 6 ήμερες σε θαλασσινό νερό. Έπειτα τις βάζουμε σε αγγείο και χύνουμε από πάνω φρέσκο μούστο, έτσι όμως που να μην παραγεμιστεί και χυθεί ο μούστος όταν βράση. Αφού βράσει ο μούστος βουλώνουμε το αγγείο και αλείφουμε γύρω-γύρω το κούπωμα. Άλλοι όμως βάζουν πρώτα μέσα στο αγγείο μια χούφτα αλάτι, χύνουν κατόπιν το μούστο και έπειτα τις ελιές και όταν βράσει ο μούστος βουλώνουν το αγγείο.

Κατασκευή ελιών με τσίπουρα. -Του Διδύμου.
Βάζουμε σε αγγείο τσίπουρα νωπά προτού στραγγίσουν και μαζί βάνουμε και τις ελιές μια στρώση ελιές, μια τσίπουρα. Κατόπιν βουλώνουμε το αγγείο και το αλείφουμε γύρω-γύρω.
Οι τσακιστές ελιές. -Του ιδίου.

Μαζεύουμε τις γερότερες ελιές πριν παρδαλίσουν, τις τσακίζουμε επάνω σε ξύλο και τις βάζουμε σε ζεστό νερό. Έπειτα τις βγάζουμε, τις στραγγίζουμε και τις αδειάζουμε σε καλάθι και από επάνω ρίχνουμε αλάτι χοντρό κοπανισμένο. Την άλλη μέρα γεμίζουμε το αγγείο που έχουμε για να φυλάξουμε τις ελιές κι' από πάνω ρίχνουμε μια χούφτα αλάτι και το βουλώνουμε το αγγείο με κλαδιά από μάραθο, έπειτα χύνουν μέσα μούστο καλής ποιότητος και βουλώνουμε το αγγείο.
Οι κολυμβητές ελιές. -Του ιδίου.
Μαζεύουμε μεστές ελιές όταν αρχίζουν να παρδαλίζουν μαζί με το κλαδί τους. Προσέχουμε δε να μη τις βάζουμε σε μεγαλύτερο δοχείο και σπάσουν στη μεταφορά. Έπειτα τις πλένουμε με κρύο νερό λίγες-λίγες και τις στεγνώνουμε επάνω σε κοφίνια στον ίσκιο μια μέρα και τις αναποδογυρίζουμε σιγά-σιγά για να στεγνώσουν καλά. Στο αγγείο που πρόκειται να φυλάξουμε τις ελιές βάνουμε πρώτα στο πάτο μια χούφτα αλάτι κοπανισμένο και κατόπιν τη δεύτερη άλμη 10 οκάδες και μισή, ανακατωμένη με 240 δράμια ξύδι κι' από 16 οκάδες ελιές και αφού γεμίσει το αγγείο ανακατεύουμε τις ελιές. Η άλμη πρέπει να βγαίνει από τις ελιές. Το αγγείο το βουλώνουμε με μάραθο και το αλείφουμε γύρω-γύρω. Η άλμη πρέπει να μπαίνει πριν απ' τις ελιές στο αγγείο για να μη σπάζουν. Άλλοι μαζεύουν τις ελιές μαζί με τα τρυφερά των κλαδιά, τις βάζουν μέσα σε θαλασσινό νερό και τις αφήνουν 5 η 6 ήμερες. Έπειτα τις βγάζουν, τις βάζουν μαζί με την άλμη σε δοχείο και το βουλώνουν καλά. Οι κολυμπητές ελιές γίνονται πριν από τη χειμερινή τροπή.

Πηγή: Γεωπονικά-Κασσιανού Βάσσου