Αναγνώστρια για το χαμόγελο του παιδιού..

θέλω να πω δυο λόγια και εγώ ως μητέρα δύο παιδιών που ευτυχώς μπορώ και τα μεγαλώνω, έχω να τα ντύσω, να τα ταίσω και να μην τους λείπει σχεδον τίποτα.
δεν λέω ότι μου τρέχουν απο τα μπατζάκια, αλλα δόξα τω Θεώ καλα είμαστε.
πήρα την απόφαση να γράψω για το Χαμόγελο του Παιδιού γιατί τόσες μέρες βλέπω στα μπλογκς τη κραυγή αγωνίας αυτού του Συλλόγου.

Τελικά γίνεται και δική μου κραυγή αγωνίας για αυτο το Σύλλογο που διαπιστωμένα προσφέρει έργο σε.... παιδιά.
παρακαλώ τους έχοντες και κατέχοντες (και δεν εννοώ τους πολιτικούς) για μία πρωτοβουλία που μπορούν να πάρουν χωρίς πολλές φαμφάρες.

μπορούν να συμφωνήσουν οι εφοπλιστάδες μας και δεν το λεώ ειρωνικά, κάθε χρόνο ένας - ένας να δίνει τα πάγια τουλάχιστον έξοδα αυτού του Συλλόγου.
πρέπει να συνεχίσει το έργο του. Μην τον αφήσετε να πεθάνει. σκεφτείτε τα παιδιά, το μέλλον τους, το δικό μας και το δικό σας.

Ευχαριστώ πολύ.

Μία μητέρα