ΔΕΙΤΕ ΤΟ VIDEO - Έτσι μοίραζαν τα χρήματα

Ήρθε στη Λαμία να δει το γιο του να ορκίζεται έφεδρος αξιωματικός, στο ΚΕΥΠ, είπε να περάσει και από τη νομαρχία Φθιώτιδας, να υπογράψει ένα έργο για μια λιμνοδεξαμενή, στο Ξεριά Αλμυρού που βρίσκεται στο νομό Μαγνησίας (!). Τελικά φοβήθηκε ίσως τις καταγγελίες από τη πλευρά της Μαγνησίας και έκανε πίσω...
Στη Λαμία τώρα, ο νομάρχης Φθιώτιδας κ. Χειμάρας, που είναι και δικός τους, είχε φέρει τους ψαράδες του Μαλιακού να κλάψουν για να πάρουν κανένα ευρώ. Τους το είχε υποσχεθεί ότι μετά το Πάσχα, θα κατέβαινε στην Αθήνα για να ζητήσει χρήματα από τον Υπουργό για τη ζημιά που είχαν πάθει με τα νεκρά ψάρια στο Μαλιακό αλλά δεν τον έφερνε ο δρόμος στην ...Αθήνα. Τελικά ήρθε το "βουνό" στον "Μωάμεθ" και αφού είδε τους ψαράδες σε άθλια κατάσταση, τι να κάνει ο Υπουργός, υπέκυψε.
Πήρε τηλέφωνο στου Υπουργείο του και ρώτησε αν έχουν χρήματα; Τον ρώτησαν, πόσα θέλει, τους απάντησε 30 χιλιάρικα, του είπαν έχουμε κι' αυτός είπε στους ψαράδες "πάρτε τα".
Αν αυτό που είδαμε και βλέπετε κι' εσείς τώρα, δεν είναι φάρσα, τότε τα πράγματα είναι πολύ τραγικά. Αναρωτιόμαστε αν υπάρχει κράτος και πως λειτουργεί ακόμη!!!
Θα πρέπει να σημειώσουμε ακόμη δύο πράγματα που μας έκαναν εντύπωση. Το ένα είναι εκείνο το "αϊ στο καλό τώρα" που ακούγεται να λέει ο νομάρχης Φθιώτιδας στους ψαράδες, λες και του φεύγει ένα βάρος, μόλις ο υπουργός τελειώνει τη φράση "...βγάλε τριάντα χιλιάδες τώρα...".
Το δεύτερο είναι εκείνο που λέει ένας από τους ψαράδες, δείχνοντας την ευγνωμοσύνη του στους "άρχοντες" ψελλίζοντας "θερμά,θερμά ...φιλιά" και ξεσπάει σε χειροκροτήματα, ενώ φεύγοντας, παίρνοντας το χαρτί με την υπόσχεση του κ. Χατζηγάκη, για τα "30 αργύρια" δεν ξεχνάει να υποσχεθεί "...εδώ είμαστε κι' εμείς τώρα, ξέρουμε..."
Τι κατάντια;
Φτάσαμε στο έσχατο σημείο, να εκμεταλλευόμαστε μεροκαματιάρηδες ανθρώπους που για αρκετούς μήνες δεν μπορούν να ψαρέψουν, χρωστάνε στις τράπεζες, οι οικογένειές τους μπορεί και να πεινάνε με αντάλλαγμα μερικούς ψήφους;
Σαν δεν ντρεπόμαστε; Ειλικρινά θλιβόμαστε απ' αυτό που βλέπουμε;