Υπόθεση Οτσαλάν – Κάποτε Ρουφιάνος, πάντoτε Ρουφιάνος.

Σαν σήμερα, πριν από οχτώ χρόνια, έκανε το γύρο του κόσμου αυτή η φωτογραφία. Αυτή ήταν η κατάληξη μιας υπόθεσης, όπως τη χειρίστηκαν η «κυρία Κατεχάκη», ο «μεγάλος τραγουδιστής» και ο «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ»…
Πριν ακριβώς από 8 χρόνια, στις 16 Φλεβάρη 1999, ο ελληνικός λαός μάθαινε ότι την προηγούμενη νύχτα, στην Κένυα, είχε συντελεστεί η παράδοση του Οτσαλάν στα χέρια των Τούρκων, με εμπλοκή τής τότε ελληνικής κυβέρνησης. Σαν σήμερα, πριν από οκτώ χρόνια, στην αίθουσα της ενημέρωσης των πολιτικών συντακτών στο υπουργείο Τύπου, τέθηκε στον τότε κυβερνητικό εκπρόσωπο Δ. Ρέππα μια ερώτηση που ουδέποτε είχε τεθεί μέχρι τότε σε εκπρόσωπο κυβέρνησης: «Ποιος είναι ο ορισμός που δίνει η κυβέρνησή σας στις έννοιες “φιλότιμο” και “αξιοπρέπεια”;», ήταν η ερώτηση… Η απάντηση του κ. Ρέππα, όπως και τότε έτσι και σήμερα, δεν είχε και δεν έχει καμία σημασία. Σημασία έχει ότι εκείνες τις μέρες η Ελλάδα είχε οδηγηθεί με την υπόθεση Οτσαλάν σε τέτοιον κατήφορο, που τίποτα δε θεωρούνταν δεδομένο. Ούτε ακόμα και το τι σημαίνουν λέξεις όπως «φιλότιμο» και «αξιοπρέπεια»…
Ο Οτσαλάν από τα χέρια της Ελλάδας είχε περάσει στα χέρια της τουρκικής ΜΙΤ. Και τούτο ενώ δύο μήνες πριν, τα 2/3 της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ (ανάμεσά τους και υπουργοί…), είχαν υπογράψει ψήφισμα με το οποίο καλούσαν τον Οτσαλάν να έρθει στην Ελλάδα για να βρει άσυλο… Δυο μέρες μετά την παράδοση του ηγέτη των Κούρδων, ο τότε πρωθυπουργός Σημίτης εξέδωσε μια μακροσκελέστατη ανακοίνωση για την υπόθεση Οτσαλάν. Το επισημαίνουμε: Εκείνη η ανακοίνωση του Κ. Σημίτη εκδόθηκε σε μια στιγμή που ο ηγέτης των Κούρδων βρισκόταν ήδη στις τουρκικές φυλακές, με – αν μη τι άλλο – εμφανέστατη την εμπλοκή και τις βαριές ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης σε αυτήν την εξέλιξη. Τι επέλεξε να τονίσει σε κείνη την ανακοίνωση ο κύριος Σημίτης; Επέλεξε, μιλώντας για το «κουρδικό ζήτημα», να δηλώσει: «Είμαστε κατά των ένοπλων ανταρσιών και των πράξεων τρομοκρατίας και βίας»! Του Γιάννη Δερμεντζόγλου (από τον «Ελεύθερο Τύπο») «Ενοπλη ανταρσία» (!), λοιπόν, ο αγώνας του κουρδικού λαού για ελευθερία! «Τρομοκρατία και βία» η πάλη των Κούρδων για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους! Αυτά ήταν τα λόγια του κυρίου Σημίτη, μόλις δύο 24ωρα από την παράδοση του Οτσαλάν! Αυτά ήταν τα λόγια που ειπώθηκαν σε μια στιγμή που ολόκληρος ο ελληνικός λαός ένιωθε οργή και ντροπή. Οργή για το κατάντημα της κυβέρνησης, κατάντημα, όμως, για το οποίο η ίδια η τότε κυβέρνηση όχι μόνο δεν ένιωθε ντροπή, αλλά καυχιόταν κιόλας για την αποστολή που εξετέλεσε. Εξάλλου, στην ίδια εκείνη ανακοίνωση, ο κ. Σημίτης, που θέλοντας να διασώσει εαυτόν είχε θυσιάσει τρεις υπουργούς (Πάγκαλο, Παπαδόπουλο, Πετσάλνικο), ισχυριζόταν ότι: «Κάναμε το χρέος μας με τον καλύτερο τρόπο, απέναντι στην Ελλάδα και τα συμφέροντά της, απέναντι στο κουρδικό ζήτημα και τον ίδιο τον Οτσαλάν»! Θα το επαναλάβουμε: Εκείνη η απίστευτη ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ και του πρωθυπουργού Σημίτη είχε εκδοθεί τη στιγμή που οι εικόνες του δέσμιου Οτσαλάν έκαναν το γύρο του κόσμου!
Αν θέλαμε να γυρίσουμε πίσω το χρόνο, στο κλίμα εκείνης της εποχής, θα λέγαμε ότι ακόμα κι αν κάποιος δεχόταν τότε (ως υπόθεση εργασίας και μόνο) σαν ειλικρινή την εκδοχή της ελληνικής κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ ότι δεν παρέδωσε η ίδια τον Οτσαλάν στην Τουρκία, ότι δεν τον κατέδωσε, είτε απευθείας, είτε μέσω των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών ή άλλου τρόπου, το ερώτημα που ετίθετο ήταν: Μετά από εκείνη την ανακοίνωση του πρωθυπουργού Σημίτη, ποιος θα μπορούσε να πιστέψει ότι επρόκειτο για μια κυβέρνηση που διέπραξε ένα «λάθος» και όχι για μια «κυβέρνηση – καταδότη»; Μια κυβέρνηση που είχε ήδη στο ενεργητικό της τα «ευχαριστώ» προς τις ΗΠΑ μετά τα Ιμια, που είχε συνυπογράψει την ελληνοτουρκική συμφωνία της Μαδρίτης κατ’ εντολήν της Ολμπράιτ, που είχε ήδη αποδεχτεί τη «διευθέτηση» των ελληνοτουρκικών προβλημάτων του Αιγαίου μέσω της συμφωνίας της στη νέα δομή του ΝΑΤΟ, που είχε φερθεί με το γνωστό τρόπο στην υπόθεση των «S-300» μετά από απαίτηση των Αμερικανών, ποιος θα μπορούσε να την πιστέψει την ώρα που ο Οτσαλάν έπεφτε στα χέρια των Τούρκων;…
Κανένας δεν πίστεψε τότε την κυβέρνηση Σημίτη. Και να φανταστείτε ότι: Εκείνες τις πρώτες μέρες δεν είχε γίνει καν γνωστή η έκθεση του πρέσβη της Ελλάδας στην Κένυα. Εκεί, δηλαδή, που καταγραφόταν «χαρτί και καλαμάρι» ο ρόλος της κυβέρνησης στην υπόθεση Οτσαλάν. Η έκθεση του πρέσβη, που ήρθε στο φως αρκετά αργότερα, ήταν αποκαλυπτική: Οσα όλοι τα υπέθεταν, τώρα πια αποκαλύφθηκαν περίτρανα. Εκεί, στην έκθεση – ομολογία και αποκάλυψη, έγινε γνωστό στο πανελλήνιο ποια ήταν η εντολή του Πάγκαλου από την Αθήνα προς τον πράκτορα της ΕΥΠ που συνόδευε τον Οτσαλάν στην ελληνική πρεσβεία της Κένυας. Η εντολή ήταν σαφής: «Σάββα, παιδί μου, πέτα τον έξω»! Αυτή ήταν η εντολή. Τον πήγαν στην Κένυα, δήθεν για να τον σώσουν. Και τελικά τον «πέταξαν έξω» από την ελληνική πρεσβεία. Αλλά απ ‘ έξω ήταν οι Τούρκοι…
Πηγή http://www2.rizospastis.gr