Σου στέλνω τη φωτογραφία του ενός εκ των δύο σπιτιών που χάθηκαν το Σάββατο το βράδυ στο Διόνυσο

Ανήκει σε μία οικογέν. με 3 μικρά παιδιά που δεν έχουν που να μείνουν και που μέσα στη δυστυχία τους έχουν έναν γραφικό δήμαρχο, ένα κουρασμένο παλικάρι που δεν μπορεί να προσφέρει σε ώρα μάχης τίποτα να λέιε ότι δεν είναι στο δήμο του, αλλά ανήκει στη Ροδόπολη.
Βέβαια ο δήμαρχος Διονύσου έδωσε χαρτί στην οικογένεια ότι ανήκουν στο Διόνυσο όπως και ισχύει για να γράψει τα παιδιά της στο σχολείο του Διονύσου. Όμως δεν θέλει να έχει στο δήμο του ένα καμένο σπίτι!!! Επίσης είναι ο δήμαρχος που ενώ καιγόταν ο Διόνυσος είχε παρκαρισμένη πίσω από το σπίτι του μία υδροφόρα από το Δήμο Περιστερίου για καλό και για κακό, ενώ δεν είχε νερό, ούτε σταγόνα η περιοχή.
Είναι ο ίδιος δήμαρχος που παρακαλούσε την αστυνομία να τον αφήσει να περάσει όταν είχαν κλείσει τους δρόμους και που του επέτρεψαν όταν πολίτες είπαν στους "Ζ"ητάδες να τον αφήσουν για να δει τα χάλια του. Το περιστατικό έγινε στην Διονύσου και Κυδωνιών το βράδυ του Σαββάτου. Επίσης είναι ο Δήμαρχος που άφησε για δύο μέρες τις περιοχές που είχαν το πρόβλημα χωρίς νερό, όταν ο γειτονικός δήμος της Ροδόπολης έδινε νερό σε πολύ ψηλώτερα σημεία απ' ότι εμείς.
Τέλος είναι ο Δήμαρχος που ενώ στις καλές εποχές βγαίνει και κάνει δηλώσεις στα κανάλια επειδή μένουν αρκετοί εκεί στο Διόνυσο, την Κυριακή... κρύφτηκε. Δεν ήταν να συντονίσει σε κανένα σημείο, ούτε όταν η φωτιά περνούσε το γήπεδο Διονύσου, ούτε στην Αιολίδος, ούτε στη Ραπεντώσα. Αυτά τα ολίγα προς το παρόν.
Λυπάμε αν είμαι αγανακτησμένος, αλλά τρεις μέρες τώρα είδα και κατάλαβα καλά γιατί καιγόμαστε. Είναι οι...βαλτοί που τις βάζουν αλλά εκτός από τον "στρατηγό άνεμο" στηρίζουν την... επιτυχία τους σε αυτούς δεν μπορούν να συντονίσουν και να ελέγξουν την περιοχή τους. Και αυτοί μπορεί να γύρισαν σήμερα να κοιμηθούν σπίτι τους, να τα ξεχάσουν όλα σε μερικές ημέρες και να πλάθουν ιστορίες, όμως τι μπορεί να πει κανείς σε αυτά τα τρία παιδιά που έμειαν άστεγα. Προσωπικά σοκαρίστικα από το θέαμα του σπιτιού. Δεν ξέρω τι μπορούμε να κάνουμε, όμως κάτι πρέπει επιτέλους να γίνει. Να φύγετε κύριε Δαρδαμάνη. Να πάτε αλλού...