Ο Έλληνας δεν ζει ΣΤΗΝ Ελλάδα. Ζει ΓΙΑ την Ελλάδα.

«Έλληνας». Είναι τίτλος. Είναι παράσημο. Είναι προνόμιο.

Όποιος το(ν) λαμβάνει, τίθεται δίπλα στο Λεωνίδα και στον Παπαφλέσσα.

Έλληνας δεν μπορεί να λογίζεται ο τρυφερόκωλος αριστοκράτης που παίρνει άδεια από το κέντρο νεοσυλλέκτων πριν την ορκωμοσία.

Έλληνας δεν μπορεί να θεωρείται ο φασιστάκος που σχηματίζει τον αητό της Αλβανίας ντυμένος στα χρώματα του ελληνικού στρατού.

Ας αφήσουν οι διακοσμητικοί καρεκλοκένταυροι τις πομφόλυγες περί «μετεχόντων της ελληνικής παιδείας».

Ας αφήσουν οι εθνομηδενιστές τα φληναφήματα περί «ενσωμάτωσης».

«Έλληνας» σημαίνει θάνατος.

Έλληνας είναι όποιος πεθαίνει για την Ελλάδα.

Κι επειδή λίγοι πια έχουν τέτοια τύχη, ας λέγεται Έλληνας κι όποιος ΘΑ πέθαινε για την Ελλάδα. Όποιος ακούει τον εθνικό ύμνο και συγκινείται. Όποιος ατενίζει τη γαλανόλευκη και αγαλλιάζει.

Ο μπαγάσας με το τρελόχαρτο δεν είναι Έλληνας όπου και αν γεννήθηκε, από όποιους και αν γεννήθηκε. Ο απατεώνας που απέκτησε γραφειοκρατική ιθαγένεια γιατί κάπου έπρεπε να τρυπώσει δεν είναι Έλληνας.

«Έλληνας» σημαίνει θάνατος.

Ας κρατήσουν τις φανφάρες οι απόγονοι των Ναζί, από όποια πλευρά των συνόρων κι αν γεννήθηκαν.

Ας κρατήσουν τις απειλές οι φασίστες, ελληνόφωνοι και βαρβαρόφωνοι.

Ο Έλληνας δεν ζει ΣΤΗΝ Ελλάδα. Ζει ΓΙΑ την Ελλάδα.

Και, πάνω απ΄όλα, ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
aristidisdikaios