Σεραφείμ. Ο αντάρτης που έγινε Αρχιεπίσκοπος. Οπλοφορούσε, έβριζε και διοικούσε με σταθερό και «βαρύ» χέρι την εκκλησία...ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΤΑ ΠΡΟΛΑΒΑΤΕ...ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΑΠΟ ΚΑΡΚΙΝΟ ΣΤΟ ΣΥΚΩΤΙ ΠΗΓΕ...ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ 1998...

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΗΝ ΔΕΚΑΕΙΑ ΤΟΥ 50 ΟΤΑΝ ΗΤΑΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΡΤΑΣ...

Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Σεραφείμ, κατά κόσμον Βησσαρίων Τίκας, διατέλεσε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος την περίοδο 1974 με 1998.
Σε μια συνέντευξή του που έδωσε ο ίδιος πολύ αργότερα ως αρχιεπίσκοπος, για την περίοδο εκείνη^[6] αν και κατονομάζει άλλους μητροπολίτες της πλευράς του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ) όπως π.χ. τον μητροπολίτη Ηλείας Αντώνιο, και Μητροπολίτη Σερβίων και Κοζάνης Ιωακείμ καθώς και τον καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Αγάθωνος Γερμανό, γνωστός ως «Καπετάν Ανυπόμονος», για δε τον εαυτό του υποστήριζε ότι μόνο αυτός αντιπροσώπευε την Εκκλησία της Ελλάδος στην Εθνική Αντίσταση συμπληρώνοντας «μάχες από εδώ, μάχες από εκεί, εναντίον των Γερμανών, εναντίον των Ιταλών... και  εναντίον των κομμουνιστών.  
Ενώ εμείς πολεμούσαμε τους Γερμανούς... μια ωραία πρωία μας επιτέθηκαν οι κομμουνιστές στα υψώματα της Καλεντίνης όπου και βρεθήκαμε μεταξύ δύο πυρών». 
Συνεχίζοντας παρακάτω στη συνέντευξή του αναφέρει ότι ο Ζέρβας τον είχε εμπιστευθεί για την μεταφορά της αλληλογραφίας του στην Αθήνα την οποία και διεκπεραίωνε καταλήγοντας ότι κατόπιν προδοσίας παρέμεινε τελικά «αμανάτι» (sic) στην Άρτα.
Τέλος μετά την απελευθέρωση για την όλη δράση του στην εθνική αντίσταση τιμήθηκε από τον Βασιλέα Γεώργιο Β΄ με χρυσό αριστείο ανδρείας, πολεμικό σταυρό Α΄ τάξεως, μετάλλιο εξαίρετων πράξεων, καθώς και με αναμνηστικό μετάλλιο της εθνικής αντίστασης.

Πρωτοχρονιά του ΄79. Ο τότε αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Σεραφείμ, επισκέφθηκε στο προεδρικό μέγαρο τον πρωθυπουργό, Κωνσταντίνο Καραμανλή. 
Την ώρα που τον χαιρέτησε του έπεσε ένα περίστροφο. “Εδώ το έχω ακόμα”, είπε με καμάρι στον έκπληκτο Καραμανλή. “Δεν το αποχωρίζομαι ποτέ”, ανέφερε την ώρα που το ξαναέκρυψε κάτω από τα ράσα του. 
Ο Σεραφείμ Τίκας, αν και αρχιεπίσκοπος, δεν έπαψε ποτέ να οπλοφορεί. Ποτέ δεν έδωσε εξηγήσεις γιατί κουβαλούσε όπλο πάντα μαζί του. 
Μπορεί να ήταν κατάλοιπο του βουνού, από τα χρόνια που ήταν αντάρτης στα βουνά στην πλευρά του ΕΔΕΣ του Ναπολέοντα Ζέρβα. 
Ο Σεραφείμ τη δεκαετία του 50, όταν ήταν μητροπολίτης Άρτας 
Ο αντάρτης αρχιεπίσκοπος 
Ο 28χρονος διάκονος Σεραφείμ από την Καρδίτσα, το καλοκαίρι του 1941 δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ένας απλός δακτυλογράφος στις υπηρεσίες της Ιεράς Συνόδου. 
Για καλή του τύχη όμως γνώρισε τον διορισμένο από την κατοχική κυβέρνηση ΤΣΟΚΑΛΟΓΛΟΥ αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό και κέρδισε την συμπάθεια του. 
Εκείνος τον χειροτόνησε αρχιμανδρίτη και τον τοποθέτησε στον Άγιο Λουκά στα Πατήσια. 

ME TON ΓΕΩΡΓΙΟ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ...

Δύο χρόνια αργότερα τον παρότρυνε να ακολουθήσει το Ζέρβα στο βουνό για να μην τον συλλάβουν οι Γερμανοί, καθώς τα αντιναζιστικά κηρύγματα που εκφωνούσε κάθε Κυριακή είχαν εκνευρίσει τους Γερμανούς και ετοιμάζονταν να τον συλλάβουν. 
Το καλοκαίρι του ΄43, κρατώντας μια επιστολή του Δαμασκηνού, πήγε να συναντήσει στο στρατηγείο του στην Ήπειρο τον Ναπολέοντα Ζέρβα. 
Μόλις ο αρχηγός του ΕΔΕΣ τον γνώρισε, σύμφωνα με μαρτυρίες είπε:«Aυτόν τον άνθρωπο ακόμη και ο Xάρος όταν τον αντικρίσει, θα γυρίσει πίσω. 
Ούτε κι αυτός θα τον νικήσει». Και πράγματι, σε μια αποστολή όπου έπρεπε να μεταφέρει μυστικά έγγραφα, έπεσε σε γερμανικό μπλόκο και ήταν ο μόνος που κατάφερε να διαφύγει. 
Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου συνέχισε τη δράση του. Όμως, αυτή την επιλογή του την πλήρωσε ακριβά, καθώς αντάρτες του ΕΑΜ σκότωσαν τον πατέρα του. 
Τα “γαλλικά” του Σεραφείμ Το 1949 έγινε μητροπολίτης Άρτας και στη συνέχεια Ιωαννίνων, ενώ τον Ιανουάριο του 1974 ανέβηκε στον αρχιεπισκοπικό θρόνο, με τη βοήθεια του πρώην συμπολεμιστή του και δικτάτορα Δημήτρη Ιωαννίδη. 
Ο Σεραφείμ σε όλη τη διάρκεια του 60χρονου αρχιεπισκοπικού έργου του έμεινε ένας αυθεντικός επαρχιώτης, όπως τον αποκαλούσαν οι αντίπαλοι του. 
Διάβαζε σπάνια, πίστευε στην κοινή λογική, ενώ στα δύσκολα θέματα ήταν της άποψης “άστο να περάσει”. Και σχεδόν πάντα «πέρναγε». 
Η αθυροστομία του ήταν πασίγνωστη. «Γαμώ το κέρατο σας”, φώναξε μέσα στην εκκλησία προς τους παρεκκλησιαστικούς που αποδοκίμασαν στη Λάρισα το 1974 την ενθρόνιση του μητροπολίτη Σεραφείμ Ορφανού. “
Κάποια άλλη περίοδο εμφανίστηκε αγανακτισμένος για την κατάντια στην εκκλησία από τα ομοφυλοφιλικά όργια κληρικών, που είχαν δημοσιοποιηθεί και δήλωσε: “Κατάντησα αρχιεπίσκοπος πούστηδων”....