« Των οικιών ημών εμπιπραμένων..ημείς άδομεν »

Ο τίτλος του σημερινού άρθρου προέρχεται από έναν μύθο του Αισώπου για τα σαλιγκάρια.

Σύμφωνα με τον Αίσωπο, ένα χωριατόπουλο εξέλαβε ως τραγούδι τον ήχο που έβγαζαν κάποια σαλιγκάρια που ψήνονταν στα κάρβουνα, και με αγανάκτηση είπε τα ακόλουθα: «Ω κάκιστα ζώα, των οικιών υμών εμπιπραμένων, αυτοί άδετε». Με άλλα λόγια, είπε στα σαλιγκάρια πως ενώ τα σπίτια τους καίγονταν, αυτά τραγουδούσαν.

Έτσι συνόψισε ο Θουκυδίδης την καταστροφική αδυναμία της Αθηναϊκής Πολιτείας να αντιληφθεί τα πραγματικά διακυβεύματα και να τα αντιμετωπίσει με ορθή προτεραιότητα.

Η ρήση αυτή, με τη σύγχρονη μορφή της «Των οικιών υμών εμπιπραμένων υμείς άδετε» – όταν τα σπίτια σας καίγονται εσείς τραγουδάτε χρησιμοποιείται ειρωνικά για εκείνους που εφησυχάζουν ή ασχολούνται με ασήμαντα θέματα, ενώ έχουν πολύ σοβαρά ζητήματα να αντιμετωπίσουν, ή και ακόμα όταν οι δομές που εξασφαλίζουν την ύπαρξή τους κινδυνεύουν.