Η Ειρεσιώνη (<είρος = έριον, μαλλίον) ήταν κλάδος αγριελιάς (κότινος) στολισμένος με γιρλάντες από μαλλί λευκό και κόκκινο και τους πρώτους φθινοπωρινούς καρπούς (σύκα, καρύδια, αμύγδαλα, κάστανα, δημητριακά, κ.λ.π., εκτός του μήλου και του αχλαδιού). Αποτελούσε έκφραση ευχαριστίας για τη γονιμότητα του λήξαντος έτους και παράκληση συνεχίσεως της γονιμότητας και ευφορίας κατά το επόμενο και ήταν αφιερωμένη στην Αθηνά, τον Απόλλωνα και τις Ώρες (Ευνομία, Δίκη, Ειρήνη).
http://www.fourtounis.gr
Το διάστημα 22 Σεπτεμβρίου - 20 Οκτωβρίου, παιδιά των οποίων και οι δύο γονείς ζούσαν, περιέφεραν την Ειρεσιώνη στους δρόμους της πόλης των Αθηνών τραγουδώντας κάλαντα από σπίτι σε σπίτι, και όταν έφθαναν στο σπίτι τους κρεμούσαν την Ειρεσιώνη πάνω από την εξώπορτά τους, όπου έμενε εκεί μέχρι την ιδία ημέρα του νέου έτους, οπότε, αφού τοποθετούσαν την νέα, κατέβαζαν την παλιά και την έκαιγαν. Άλλα παιδιά κρεμούσαν την Ειρεσιώνη πάνω από την θύρα του Ιερού του Απόλλωνος.
Κατά την ανοιξιάτικη γιορτή του Απόλλωνα, παιδιά που κρατούσαν τηνειρεσιώνηκαι τραγουδούσαν στίχους που παραπέμπουν σε νεοελληνικά κάλαντα , 9 αιώνες πριν.
"Δώμα προσετραπόμεσθ' ανδρός μέγα δυναμένοιο,
ός μέγα μεν δύναται, μέγα δε πρέπει όλβιος αιεί!
Αυταί ανακλίνεσθαι θύραι πλούτος γαρ άγγεα έσεισιν πολλός,
συν πλούτω δέ και ευφροσύνη τεθαλυϊα,
ειρήνη τ' αγαθή` όσα δ' άγγεα, μεστά μέν είη,
κορβαίη δ' αίεί κατά καρδόπου έρπει μάζα,
νύν μέν κριθαίην εύώπιδα σησαμόεσσαν, ... καί εί μέν τι δώσεις
ειδέ μή, ούχ έστήξομεν ού γαρ συνοικήσαντες ένθάδ' ήλθομεν"
Να και η μετάφρασή του στη σημερινή μα; Γλώσσα.
"Σ' αρχοντικό εμπήκαμε μεγάλου νοικοκύρη,
με λόγο που' χει πέραση και μ' αγαθά περίσσια ...
Ανοίξτε πόρτες διάπλατα να μπούν μεγάλα πλούτη,
μαζί κι η θαλερή χαρά κι βλογημένη Ειρήνη.
Γιομάτοι να' ν' οι πίθοι σας, πολλά τα ζυμωτά σας,
κι ο κριθαρένιος ο χυλός με το πολύ σουσάμι.
Νύφη για το μοναχογιό να κάτση τραγουδώντας,
στ' αμάξι που το σέρνουνε τα δυνατά μουλάρια,
να' ρθή σ' αυτό το σπιτικό, να υφαίνη τα προικιά της.
Κάθε χρονιά θε νά' ρχομαι κι εγώ σαν χελιδόνι ...
Μα φέρε γρήγορα λοιπόν ό,τι είναι μας δώσης,
γιατί αλλιώς θα φύγουμε, δεν θα ξημερωθούμε".
(ΟΜΗΡΟΥ ΒΙΟΙ ,εκδ. OXFORD,V5)
Πρόγονος λοιπόν, του Εβραιοχριστιανικού δέντρου είναι η Ειρεσιώνη, μέσω της οποίας μεταδόθηκε το έθιμο του στολισμένου δέντρου στους βόρειους λαούς από τους Έλληνες ταξιδευτές, οι οποίοι λόγω της έλλειψης ελαιόδεντρων, στόλιζαν κλαδιά από τα δέντρα που ευδοκιμούσαν σε κάθε τόπο.
Το έθιμο της Ειρεσιώνης καταδικάστηκε ως ειδωλολατρικό από το θεοκρατικό καθεστώς του Βυζαντίου και απαγορεύτηκε με αυτή τη μορφή άσχετα αν συνεχίστηκε με διαφορετική μορφή, όπως είπαμε παραπάνω.
Αιώνες αργότερα το ίδιο έθιμο επανήλθε με την μορφή Χριστουγεννιάτικου και Πρωτοχρονιάτικου δένδρου από τους Βαυαρούς που συνόδεψαν τον Όθωνα στην Ελλάδα, ως δικό τους Χριστουγεννιάτικο έθιμο. Παρ' όλα αυτά, το έθιμο της Ειρεσιώνης υπήρχε πάντα στην ιστορική μνήμη των Ελλήνων, γι αυτόν τον λόγο, το Χριστουγεννιάτικο δένδρο υιοθετήθηκε αμέσως.
Τελειώνοντας θα πρέπει να πούμε το στην ουσία το έθιμο το χριστουγεννιάτικου δέντρο είναι ένα έθιμο με αρχαιοελληνικές καταβολές είναι μια ακόμα κλοπή των Εβραιοχριστιανών και χρησιμοποιώντας ένα όρο της γλωσσολογίας να τονίσουμε ότι αποτελεί αντιδάνειο, δηλαδή το δανείσαμε εμείς στους βόρειος και αφού εξέλειπε από εμάς, επανήλθαν πάλι πίσω ως έθιμο των Βορειοευρωπαίων.
ΣΤΟΝ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ Ο ΣΤΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΕΝΔΡΟΥ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΑΙ!!
 |
| http://apollonios.pblogs.gr |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου