Ιερά Μητρόπολις Πειραιώς. Νέος Ισπανός Ουνίτης "Επίσκοπος" Αθηνών!Με πραγματική οδύνη και θλίψη διαπιστώνουμε συνεχώς ότι το θηρίο της Ρώμης φορώντας δορά προβάτου προχωρεί ακάθεκτο στην κατασπάραξη των λογικών προβάτων της Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας μας

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 8η Φεβρουαρίου 2016

ΝΕΟΣ ΙΣΠΑΝΟΣ ΟΥΝΙΤΗΣ «ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ» ΑΘΗΝΩΝ!

   Με πραγματική οδύνη και θλίψη διαπιστώνουμε συνεχώς ότι το θηρίο της Ρώμης φορώντας δορά προβάτου προχωρεί ακάθεκτο στην κατασπάραξη των λογικών προβάτων της Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Ο υπερφίαλος βασιλιάς του «κράτους του Βατικανού» και καταληψίας του σεβασμίου Πατριαρχείου της Δύσεως, πάπας Φραγκίσκος, συνεχίζει ακάθεκτος το εδώ και δέκα αιώνες έργο των προκατόχων του, να υποτάξει ως «υποπόδιον των ποδών» του πάσα αρχή εξουσία, και φυσικά την φιλτάτη Ορθοδοξία μας.

    Μια από τις πλέον δόλιες μεθόδους και πρακτικές που επενόησε ποτέ ο Παπισμός εδώ και επτακόσια τόσα χρόνια απέναντι στην Ορθοδοξία, με σκοπό την απορρόφηση και τελικά την ενσωμάτωσή της στον Παπισμό, υπήρξε η Ουνία, την οποία δίκαια κάποιοι αποκαλούν ως «πέμπτη φάλαγγα»και ως «δούρειο ίππο» του Παπισμού. 

Αιώνες τώρα προσπαθεί να εξαπατά τους αφελείς με το να ντύνει τους φραγκοπαπάδες του με τα ενδύματα των Ορθοδόξων κληρικών, να χτίζει παπικούς ναούς με βυζαντινό ρυθμό και διακόσμηση και να τελεί τα «μυστήρια» και τις ακολουθίες του, χρησιμοποιώντας το Ορθόδοξο τυπικό. 

Η ιστορική πορεία και δράση της μέσα στον χώρο της Ορθοδοξίας είναι συνδεδεμένη με γεγονότα θλιβερά που προκαλούν φρίκη και αποτροπιασμό. Γεγονότα στα οποία ο δόλος και ο φανατισμός συναγωνίζονται την βία και την θηριωδία με σκοπό την υποδούλωση της Ορθοδοξίας στην παπική οφρύ.

   Αφορμή για την παρούσα ανακοίνωσή μας πήραμε από μια ακόμη προκλητική ενέργεια του Βατικανού προς την Εκκλησία της Ελλάδος, με τον διορισμό νέου ουνίτη «επισκόπου», προερχομένου από την Ισπανία!
Το ειδησεογραφικό ιστολόγιο «Ρομφαία» ανέδειξε το μείζον αυτό θέμα, με ένα εμπεριστατωμένο άρθρο, με τίτλο: 
«Ακατανόητοι ελιγμοί της Ρώμης…», χαρακτηρίζοντας ως «ακόμη ένα..."χαστούκι" από τη Ρώμη στην Εκκλησία της Ελλάδος την εκλογή και την επικείμενη ενθρόνιση στην Αθήνα νέου Αποστολικού Εξάρχου και μάλιστα Ισπανού Επισκόπου Καθολικού και Λατίνου για τους ολιγάριθμους Ουνίτες»!

    Σύμφωνα με το δημοσίευμα: «η παπική επιτροπή για τις ανατολικές εκκλησίες, (ουνιτικές) μη έχοντας από την καθολική εξαρχία της Αθήνας κανέναν εκλόγιμο υποψήφιο από τους 6 κληρικούς, προχώρησε υπό την προεδρία του Καρδιναλίου Leonardo Sandri στην εξεύρεση διαδόχου από το εξωτερικό. Με μεγάλη αδιακρισία και ασέβεια απέναντι στην Ορθόδοξη Εκκλησία προχώρησε στην επιλογή του Ισπανού Βενεδικτίνου Moναχού, Manuel Nin, για ακόμη μια φορά λοιπόν ενός Λατίνου με βυζαντινά άμφια που είναι ο Διευθυντής του Ποντιφικικού Ελληνικού Κολλεγίου, (Pontificio Collegio Greco), στη Ρώμη δηλαδή του «μισητού» στα μάτια των ελλήνων, ιδρύματος που δημιουργήθηκε το 1577 για να ετοιμάσει τους Ρ/Κ μισσιονάριους προκειμένου να εισβάλουν στην Ελλάδα και να προσηλυτίσουν τους ορθοδόξους. Η αξία του πατρός Manuel Nin, ως θεολόγου, λειτουργιολόγου και σπεσιαλίστα στην χριστιανική Ανατολή έχει αναγνωριστεί και μαρτυρείται από τις συχνότατες παρεμβάσεις του στην καθημερινή εφημερίδα του Βατικανού “L’ Osservatore Romano” και από τα βιβλία του». Η εγκατάσταση του νέου ουνίτη «επισκόπου» έγινε διότι συνταξιοδοτήθηκε ο προηγούμενος «επίσκοπος», ο γνωστός κ. Δημήτριος Σαλλάχας. Μη υπάρχοντος καταλλήλου από τους 6 «ελληνορύθμους» «κληρικούς», ο πάπας «μας» έστειλε «εισαγόμενο» «επίσκοπο», Ισπανό!

   Ο αρθρογράφος στη συνέχεια κάνει μια σύντομη αναφορά στην κατάσταση και την ιστορία της ουνιτικής «εκκλησίας» των Αθηνών: «Η ουνιτική εκκλησία της Αθήνας είναι η μικρότερη και η πιο προβληματική ανάμεσα στις Ανατολικές Καθολικές Εκκλησίες, (ουνιτικές). Έχει μόνον 3 ενορίες με 6.000 πιστούς από τους οποίους ούτε οι 1.000 είναι έλληνες και οι υπόλοιποι ουκρανοί και νεοαφιχθέντες μετανάστες «χαλδαίοι» δηλαδή ιρακινοί. Δημιουργήθηκε 1,5 αιώνα πριν εξαιτίας της προσηλυτιστικής επιμονής του πρώτου της Επισκόπου Ιωάννη Μαραγκού, ενός Λατίνου με βυζαντινά άμφια, που ενθρονίστηκε στην Αθήνα το 1875 και δικάστηκε και καθαιρέθηκε από το Βατικανό, (πάπας Πίος ΙΧ) εξαιτίας οικονομικών και σεξουαλικών σκανδάλων με μοναχές μιας αδελφότητας που δημιούργησε ο ίδιος»! Φαίνεται ξεκάθαρα πόσο σημαντικό είναι για το Βατικανό να συντηρεί μια ανύπαρκτη ουνιτική «εκκλησία» στην Ορθόδοξη Ελλάδα, τη στιγμή που υπάρχει η επίσημη«Καθολική Εκκλησία Ελλάδος», με προφανή σκοπό να αποτελέσει κέντρο δόλιας παραπλάνησης των Ορθοδόξων Ελλήνων!

   Και συνεχίζει το δημοσίευμα: «Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος πάντοτε θεωρούσε αυτή την “εμφύτευση” ως μια βαρύτατη εισβολή στην περιοχή ευθύνης της. Είναι αλήθεια ότι τόσο το 1975 με τον πάπα Παύλο τον 6ο όσο και το 2008 με τον Βενέδικτο 16ο ζητήθηκε πιεστικά από την Αγία Έδρα η αποφυγή της εκλογής Ρωμαιοκαθολικού Επισκόπου σε ελληνικό έδαφος για μια τόσο μικρή κοινότητα. Εις μάτην! Το 1975 η παπική επιτροπή για την ενότητα των χριστιανών με πρόεδρο τότε τον καρδινάλιο Johannes Willebrands και γραμματέα τον αρχιεπίσκοπο Pierre Duprey, είχε επισήμως διαβεβαιώσει την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος ότι μετά τον θάνατο του επισκόπου δεν θα υπήρχε διαδοχή με άλλον επίσκοπο αλλά μόνον με έναν τοποτηρητή. Και όμως με μία αιφνιδιαστική κίνηση του υπεύθυνου παπικού συμβουλίου, πείσθηκε ο πάπας Παύλος ο 6ος να ενδώσει και να ενθρονίσει διάδοχο τον επίσκοπο Ανάργυρο Πρίντεζη. Η Εκκλησία της Ελλάδος αντέδρασε σκληρά και μάλιστα γραπτώς στην εκλογή του, που κριτικαρίστηκε από τον τότε Οικουμενικό Πατριάρχη Δημήτριο. Αλλά και το 2008 έγινε το ίδιο. Πάλι η Ρώμη ενθρόνισε στην Αθήνα έναν άλλο επίσκοπο τον έλληνα Δημήτριο Σαλλάχα…»!

   Έρχεται τώρα ο κ. Φραγκίσκος να συνεχίσει την παπική παράδοση των προκατόχων του. Μάταια «και από τον Πάπα Jorge Mario Bergoglio η ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία περίμενε μια μη επισκοπική διαδοχή του κ. Σαλλάχα, που παραιτήθηκε λόγω ηλικίας εφόσον υπερέβη τα 75 χρόνια. Αλλά και πάλι θα απογοητευτεί διπλά διότι ο διάδοχος είναι όχι μόνον Επίσκοπος αλλά δεν είναι καν έλληνας»! Θα μας ήταν έκπληξη αν ενεργούσε διαφορετικά ο Ιησουίτης πάπας, αφού όπως γνωρίζουμε οι Ιησουΐτες αποτελούν τα πιο επίλεκτα μέλη της Ουνίας.

    Δεν θα επανέλθουμε και πάλι στην παράθεση της ιστορικής πορείας της Ουνίας, για την οποία παραπέμπουμε τον αναγνώστη σε παλαιότερη ανακοίνωσή μας, (10 Απριλίου 2014), σε θρησκευτικά ιστολόγια. Εδώ μαζί με τα εύστοχα σχόλια του αρθρογράφου, τα οποία σχεδόν καλύπτουν το θέμα, (και τα οποία προσυπογράφουμε), θα περιοριστούμε να υπομνήσουμε μερικά μόνο από τα πολλά σκοτεινά και αποτρόπαια έργα της Ουνίας, για να θυμούνται οι παλαιότεροι και να διδάσκονται οι νεώτεροι, περί του τι εστί Ουνία.

    Η φρίκη της Ουνίας εφαρμόστηκε με τον πλέον απάνθρωπο τρόπο στουςΟρθοδόξους Σέρβους κατά τον Β΄ παγκόσμιο Πόλεμο από τους Κροάτες φασίστες Ουστάσι, πίσω από τους οποίους κρυβόταν το Βατικανό. Σχεδόν ένα εκατομμύριο σφαγιάστηκαν από τους Κροάτες δολοφόνους με την «ευλογία» του Κροάτη «αρχιεπισκόπου» Α. Στέπινατς. Οι Παπικοί με την προβιά της Ουνίας ασκούσαν βίαιους εκλατινισμούς και άρπαζαν Ορθοδόξους ναούς, τους οποίους μετέβαλαν σε Ουνιτικούς. Επί τη ευκαιρία να αναφέρουμε πως ο Α. Στέπινατς ανακηρύχτηκε «άγιος» από τον πρώην Πάπα Ρώμης Ιωάννη-Παύλο τον Β΄! Στην εποχή κατά την οποία κυριαρχούσε ο μαρξιστικός αθεϊσμός, στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης οι ουνίτες συνέχισαν τους διωγμούς κατά των Ορθοδόξων. Οι διωγμοί αυτοί εντάθηκαν μετά την κατάρρευση των μαρξιστικών καθεστώτων. Η Β΄ «Σύνοδος» του Βατικανού (1962-1965)  όχι μόνον  δεν κατεδίκασε αλλ’ απεναντίας επεκύρωσε και επεδοκίμασε τις ραδιουργίες και τα απίστευτου ωμότητος διαπραχθέντα υπό της Ουνίας εγκλήματα. Με το γνωστό Διάταγμά της «Orientalium Ecclesiarum», το «Διάταγμα για τις Ανατολικές Καθολικές Εκκλησίες», (δηλαδή τις Ουνιτικές), αναβάθμισε το ρόλο και την αποστολή της με κάθε επισημότητα. Ο πρώην Πάπας Βενέδικτος ο ΙΣΤ´, ακολουθώντας την γραμμή των προκατόχων του, ευλόγησε και συνεχάρη τουςΟυνίτες της Ουκρανίας με επιστολή του προς τον Ουνίτη «Αρχιεπίσκοπο» της Ουκρανίας Λιουμπομίρ Χούζαρ για τους αγώνες των, δηλαδή για τα ανείπωτα εγκλήματά τους κατά των Ορθοδόξων, στη μαρτυρική Ουκρανία, τα οποία συνεχίζονται μέχρι σήμερα.

    Περαίνοντας, επισημαίνουμε ότι η εγκατάσταση του Ισπανού ουνίτη στην«ελληνόρυθμη εκκλησία» της Ελλάδος έρχεται σε μια κρίσιμη συγκυρία για την Ορθοδοξία μας, όπου προετοιμάζεται η «Αγία και Μεγάλη Σύνοδος» την Πεντηκοστή του 2016. Το γεγονός ότι το θέμα της Ουνίας και η επίσημη συνοδική καταδίκη της δεν υπάρχει στη θεματολογία της, μελλούσης να συνέλθει, Συνόδου δεν είναι τυχαίο και προκαλεί βαθύτατη θλίψη στον πιστό λαό του Θεού. Απεναντίας μάλιστα. Αν κρίνουμε από τα προσυνοδικά κείμενα τα αναφερόμενα στις σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας με τον Παπισμό, τα οποία πρόκειται να παραπεμφθούν προς έγκριση στην εν λόγω Σύνοδο, μπορούμε να είμαστε σχεδόν βέβαιοι, ότι επίκειται η, με ένα συγκεκαλυμμένο τρόπο, συνοδική αναγνώριση της «εκκλησιαστικότητος» του Παπισμού. Τα κείμενα αυτά είναι με τόση μαεστρία διατυπωμένα και με τόσο αντιφατική και διφορούμενη γλώσσα γραμμένα, ώστε να είναι πολύ δυσδιάκριτη. από τους μη έχοντες θείο φωτισμό και στοιχειώδη θεολογική κατάρτιση, η πλάνη και η αίρεση, που ενυπάρχει μέσα σ’ αυτά. Όλα δείχνουν ότι βαδίζουμε προς μία νέα ψευδοσύνοδο, πολύ χειρότερη εκείνης της Φερράρας – Φλωρεντίας (1438-1439)! Γι’ αυτό καλούμε τον πιστό λαό του Θεού να επαγρυπνεί και να αγωνιστεί με ομολογιακό φρόνημα, ώστε εάν πραγματοποιηθεί και αποδειχθεί όντως ψευδοσύνοδος, να μην την αποδεχθεί. 

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

http://impantokratoros.gr/9DA258E8.el.aspx