Ποιο ήταν το αποτέλεσμα της Συνόδου των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων της ΕΕ με την Τουρκία στις 29/11/2015; Αν ρωτήσετε τον κ. Τσίπρα θα εισπράξετε διθυραμβικές δηλώσεις. Έστω κι αν ουδεμία από τις «κοινές θέσεις» των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για το προσφυγικό δεν απασχόλησε καν τη Σύνοδο.
Με βάση την Ανακοίνωση της Προεδρίας της Δημοκρατίας, οι πολιτικοί αρχηγοί ζητούσαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση να πράξει τα ακόλουθα:
1. «Ν’ αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο ως προς τον τερματισμό του πολέμου στην Συρία, προκειμένου να διευκολυνθεί έτσι και η κατά το δυνατόν ταχύτερη επάνοδος των προσφύγων στις εστίες τους.» Ούτε λέξη δεν ειπώθηκε κατά τη Σύνοδο των αρχηγών της ΕΕ με την Τουρκία, ούτε βέβαια από κανέναν άλλο Ευρωπαίο αξιωματούχο.
2. «Να επιβάλει σε όλα τα κράτη-μέλη της την πλήρη εφαρμογή των κανόνων αλληλεγγύης ως προς την αντιμετώπιση του προσφυγικού προβλήματος, όπως αυτοί απορρέουν από το ευρωπαϊκό και το διεθνές δίκαιο, με συγκεκριμένες κυρώσεις εις βάρος εκείνων των κρατών-μελών, τα οποία αρνούνται ν’ ανταποκριθούν. Δοθέντος ότι είναι αδιανόητο η Ελλάδα να υποστεί μόνη της τις συνέπειες του συνόλου των προσφυγικών ροών.» Επίσης δεν ειπώθηκε ούτε λέξη.
3. «Οφείλει [η ΕΕ] ν’ αναδείξει και το γεγονός της ως σήμερα παραβατικής συμπεριφοράς των τουρκικών αρχών κατά την διακίνηση των προσφύγων. Περαιτέρω δε πρέπει να διευκρινισθεί προς την Τουρκία ότι η ενταξιακή της διαδικασία εξαρτάται από τον πλήρη σεβασμό του ευρωπαϊκού θεσμικού και πολιτικού κεκτημένου, συμπεριλαμβανομένου βεβαίως και του σεβασμού των υποχρεώσεων της Τουρκίας, οι οποίες απορρέουν από τις οικείες συμφωνίες επανεισδοχής.» Κάθε άλλο παρά αυτό έγινε, καθώς η Τουρκία αναγνωρίστηκε ως η χώρα με τη μεγαλύτερη συνεισφορά στο προσφυγικό!
4. «Να παράσχει την απαιτούμενη συνδρομή της προς τη Χώρα μας, ιδίως ως προς την οικονομική και υλικοτεχνική της ενίσχυση για την υπό όρους ανθρωπισμού περίθαλψη των προσφύγων, αναγνωρίζοντας, ταυτοχρόνως, ότι τα σύνορα της Ελλάδας είναι και σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα σύνορα αυτά καθορίζονται κυριάρχως από την Ελλάδα και φυλάσσονται κυριάρχως από την Ελλάδα. Άρα, οιαδήποτε συνεργασία κατά την φύλαξη των ευρωπαϊκών συνόρων νοείται μόνον μεταξύ Ελλάδας και Ευρωπαϊκής Ένωσης, αποκλειομένων κοινών περιπολιών με την Τουρκία, υφ’ οιανδήποτε μορφή. Μια τέτοια συνεργασία μεταξύ Ελλάδας και Ευρωπαϊκής Ένωσης προϋποθέτει την ουσιαστική υποβοήθηση των ελληνικών αρχών από την Frontex, η οποία πρέπει να μετατραπεί σε πραγματική Ευρωπαϊκή Ακτοφυλακή.»
“Οχι μόνο η Σύνοδος της ΕΕ δεν προβλέπει «την απαιτούμενη συνδρομή της προς τη Χώρα μας», αλλά αντίθετα επαναπροσανατολίζει το σύνολο της συνδρομής της προς την Τουρκία. Μαζί με 3 δις ευρώ οικονομική ενίσχυση. Αρκεί η Τουρκία να τους εγγυηθεί ότι θα ελεγχθούν οι ροές των προσφύγων και οι λαθραίοι μετανάστες θα επιστρέφουν στις χώρες τους.

Ταυτόχρονα, επισημοποιήθηκε η συνεργασία ΕΕ-Τουρκίας στη φύλαξη των συνόρων με τη συνδρομή της τουρκικής ακτοφυλακής. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει κοινές περιπολίες στο Αιγαίο στο πλαίσιο του κοινού σχεδίου δράσης για την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης, που εγκρίθηκε κατά τη Σύνοδο, αλλά έχει δρομολογηθεί από τις 15 Οκτωβρίου. Η ΕΕ απαιτεί από τα κράτη μέλη της – δηλαδή πρωτίστως την Ελλάδα – να αυξήσουν τη συνεργασία τους με την Τουρκία και να ενισχύσουν σημαντικά την πολιτική και οικονομική συμμετοχή τους.
Με άλλα λόγια, η ΕΕ απαιτεί από την Ελλάδα να παραιτηθεί από τα κυριαρχικά της δικαιώματα. Να παραιτηθεί από το κυριαρχικό της δικαίωμα ότι «τα σύνορά της καθορίζονται κυριάρχως από την Ελλάδα και φυλάσσονται κυριάρχως από την Ελλάδα». Κι αντί η «οιαδήποτε συνεργασία κατά την φύλαξη των ευρωπαϊκών συνόρων νοείται μόνον μεταξύ Ελλάδας και Ευρωπαϊκής Ένωσης,» όπως ζητά η Ανακοίνωση της ΠτΔ, η φύλαξη των συνόρων της Ελλάδας μετατράπηκε σε υπόθεση συνεργασίας ΕΕ και Τουρκίας.
Προσωπικά αμφιβάλλω αν ο Τσίπρας έθεσε έστω κι ένα από τα αιτήματα για το προσφυγικό της Ανακοίνωσης των Πολιτικών Αρχηγών προς την ΕΕ. Ούτε φυσικά κανενός από δαύτους θα ιδρώσει το αυτί για το γεγονός ότι η ΕΕ πέταξε στα σκουπίδια εκ προοιμίου τα κοινά αιτήματα της συνάντησης των πολιτικών αρχηγών στην Αθήνα.
Τι θέλετε δηλαδή να θέσουν θέμα εθνικής αξιοπρέπειας και κυριαρχίας της Ελλάδας; Ποιοι; Ο Τσίπρας του ΟΧΙ που έγινε ΝΑΙ; Ο ανταυτού του ανταυτού της ΝΔ; Η Φώφη με το Σταύρο; Ή μήπως ο Λεβέντης με τον Καμμένο; Ποιοι από δαύτους έχουν την παραμικρή τσίπα και νοιάζονται έστω και στοιχειωδώς για τη χώρα; Όλα είναι για το θεαθήναι και για εσωτερική κατανάλωση.
Οι αξιωματούχοι της ΕΕ ξέρουν με ποιους έχουν να κάνουν και τους συμπεριφέρονται όπως τους αξίζει. Ξέρουν τι δουλικά είναι και δεν τους δίνουν καν σημασία. Ποιος από τους Ευρωπαίους θα νοιαστεί για το τι λένε οι πολιτικοί αρχηγοί των ιθαγενών της αποικίας τους; Και γιατί να νοιαστεί; Μήπως θα διαμαρτυρηθεί έστω κανένας;
Ποιός θα το κάνει θέμα; Το ΚΚΕ ή η ΧΑ; Ή μήπως θα το κάνει θέμα ο Χατζηνικολάου και οι λοιποί του συναφιού του; Γιατί; Για να έρθει ξανά στην επικαιρότητα το θέμα της επιτακτικής εξόδου από ευρώ και ΕΕ; Για να αναδειχθεί η εθνική αυτοδιάθεση και ανεξαρτησία της Ελλάδας ως παλλαϊκό αίτημα αιχμής; Να ξυπνήσει δηλαδή η αγάπη για την πατρίδα των ιθαγενών και να έχουμε ένα νέο απελευθερωτικό αγώνα εναντίον ντόπιων δοσιλόγων και Ευρωπαίων αποικιοκρατών; Τρελλός είσαι!
Άκρα του τάφου σιωπή, για να συνηθίζουν οι ιθαγενείς ότι μέσα στην ΕΕ δεν έχουν πατρίδα, δεν έχουν κανένα κυριαρχικό δικαίωμα πανω στη χώρα τους. Όλα ανήκουν στους Ευρωπαίους, οι οποίοι δεν χωρίζονται σε έθνη, λαούς και τάξεις, αλλά σε δυο υπερεθνικές και υπερκρατικές κάστες, κατά το κοινωνικό πρότυπο του μεσαίωνα: στους ισχυρούς της εξουσίας και των αγορών, από τη μια και από την άλλη, στην πλέμπα. Εναν κοινωνικό χυλό με δικαιώματα ανάλογα με εκείνα της καφέ αρκούδας, της φώκιας μονάχους-μονάχους και των αποδημητικών πτηνών του πλανήτη.
Κι εμείς; Τι κάνουμε εμείς; Τους κοιτάμε αποβλακωμένοι να μας κοροϊδεύουν κατάφατσα, να μετατρέπουν την πατρίδα μας σε ξέφραγο χέρσο οικόπεδο στη διάθεση της ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας, να δολοφονούν εν ψυχρώ κάθε έννοια προσωπικής και εθνικής αξιοπρέπειας, να εμπορεύονται ξεδιάντροπα εμάς, τους γονείς και τα παιδιά μας.
Ας κοιταχτούμε επιτέλους αναμεταξύ μας. Πού στα αλήθεια βρίσκεται η πηγή όλων των δεινών μας; Σ” αυτούς, που κι ο πιο αφελής σήμερα γνωρίζει ότι δεν θα σταματήσουν έως ότου εξοντώσουν εθνικά και κοινωνικά τούτη τη χώρα και το λαό της; Ή σε εμάς και στην προσπάθειά μας, με όλη την παροιμιώδη κουτοπονηριά, την πνευματική μαλθακότητα και τη φιλοπατρία του ρεζίλη Ρωμηού κατά Σουρή, να κρύψουμε τη δειλία και την προστιχιά μας, είτε στην ιδιώτευση του ηλίθιου, που νομίζει ότι προέχει το μεροδούλι, μεροφάι γιατί «τίποτε δεν γίνεται», είτε στον κομματικό πατριωτισμό του δεξιού και του αριστερού, ο οποίος και στις δυό του εκδοχές συνιστά το τελευταίο καταφύγιο των παλιανθρώπων;