Ο ψυχολόγος Τζον Γουάτσον, πατέρας του συμπεριφορισμού, συνήθιζε να διεξάγει πειράματα χρησιμοποιώντας ορφανά παιδιά. Το συγκεκριμένο πείραμα έλαβε χώρα στο πανεπιστήμιο John Hopkins και επιλέχθηκε ένα μωρό 9 μηνών, στο οποίο δόθηκε το ψευδώνυμο Αλμπερτ. Σκοπός του Γουάτσον, ήταν να ελέγξει κατά πόσο οι φοβίες είναι εγγενείς ή μαθαίνονται μέσα από το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνουμε.
Στη πρώτη φάση του πειράματος, ο Άλμπερτ τοποθετήθηκε σε ένα άδειο λευκό δωμάτιο και ήρθε σε επαφή με ένα λευκό ποντίκι, ένα κουνέλι, ένα σκύλο, μια μαιμού και διάφορα μαλλιαρά αντικείμενα. Ο Άλμπερτ στο αρχικό αυτό στάδιο έπαιζε με τα ζώα και τα αντικείμενα και δεν παρουσίασε καμιά εκδήλωση φόβου προς αυτά.
Στο δεύτερο στάδιο του πειράματος, ο Γουάτσον προκαλούσε πίσω από τον Άλμπερτ έναν εκκωφαντικό ήχο κάθε φορά που ο Άλμπερτ άγγιζε το λευκό ποντίκι. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο Άλμπερτ να φοβάται και να ξεσπάει σε κλάμματα. Ύστερα από πολλές επαναλήψεις, ο Άλμπερτ δεν πλησίαζε το ποντίκι και μάλιστα ξέσπαγε σε κλάμματα κάθε φορά που το έβλεπε. Ο φόβος του δεν περιορίστηκε μόνο στη θέα του συγκεκριμένου ζώου, αλλά γενικεύτηκε σε ο,τιδήποτε λευκό ή μαλλιαρό.
Την μεγαλύτερη επίκριση την δέχτηκε το πείραμα εξαιτίας του γεγονότος ότι ο Άλμπερτ δεν θεραπεύτηκε για τις φοβίες του. Έφυγε από το νοσοκομείο πριν ο Γουάτσον αποσβέσει την φοβική συσχέτιση δυνατού ήχου και ποντικιού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου