«Παγκόσμια Ημέρα…Τηλεόρασης;»

Πέρασε ΑΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ και ΑΣΧΟΛΙΑΣΤΗ η Κυριακή 21η Νοεμβρίου ημέρα που από το 1996 καθιερώθηκε από τον ΟΗΕ ως «Παγκόσμια Ημέρα της Τηλεόρασης!»
Τα ελληνικά τηλεοπτικά μας αστέρια ΔΕΝ αυτοχειροκροτηθήκανε!
Τις ίδιες, όμως, μέρες και αμέσως μετά παρακολούθησε η οικουμένη στην TV, σε παγκόσμια εμβέλεια, Ιρλανδούς Δημοσιογράφους σε πρωτόγνωρη δημόσια επίθεση να «κουρελιάζουν» Πρωθυπουργό και Υπουργούς για την Οικονομική τους Πολιτική που οδήγησε την Ιρλανδία στην «ζεστή, φιλόξενη, αγκαλιά» της γνωστής σε μας τους Έλληνες…τρόικα!
Εάν νομίζετε ότι επειδή είμαι από τα πρόσωπα που συχνά με έχουν φιλοξενήσει ΟΛΑ σχεδόν τα ελληνικά, Εθνικής, Περιφερειακής και τοπικής εμβέλειας ραδιοτηλεοπτικά παράθυρα και μπαλκόνια ΔΕΝ έχω το ΔΙΚΑΙΩΜΑ να κρίνω καλόπιστα τους οικοδεσπότες μου, μη συνεχίσετε το διάβασμα, ΣΤΟΠ εδώ! Εάν, μάλιστα, σας διακρίνει η τάση να υποβαθμίζετε την τηλεοπτική εικόνα ως παιδαγωγικό εργαλείο, τότε σας ΙΚΕΤΕΥΩ, κάνετε ΣΤΟΠ εδώ ! Η ουσία το περιεχόμενο και ο «λόγος» όχι μόνο στην ελληνική αλλά στην παγκοσμιοποιημένη πλέον «τηλεοπτική δημοκρατία» δίνουν τη θέση τους στο περίβλημα, στο επιδερμικό, στην εικόνα. Ίσως άλλοι λαοί να μην νοιάζονται για αυτές τις μεταλλάξεις, αλλά εμάς εδώ στην χώρα κοιτίδα του πολιτισμού, της δημοκρατίας και της λογικής έπρεπε να μας…πειράζει καθώς το πρόβλημα δεν είναι η δημοκρατία την οποία εμείς κάποτε διδάξαμε στους λαούς αλλά με 40-50-60-70% ΑΠΟΧΗ, Λευκά και ΑΚΥΡΑ αποδείξαμε στις 7 και 14 Νοεμβρίου ότι «ξεχάσαμε» να…σεβόμαστε!... Το πρόβλημα έγκειται, λοιπόν, στην Ελλάδα των εκλεγέντων Αρχόντων Τοπικής Αυτοδιοίκησης με κωμικοτραγικές μειοψηφίες στον τύπο της δημοκρατίας που θα μας χαρακτηρίζει ιστορικά από τις 14 Νοεμβρίου 2010 και μετά και στο ρόλο της σύγχρονης ΥΠΕΡΔΥΝΑΜΗΣ που λέγεται τηλεόραση.
Έρχομαι σήμερα επικριτής της TV πιστεύοντας ότι κάποια πράγματα πρέπει να λέγονται με το όνομά τους. Όλοι όσοι ασχολούμεθα με τις επιστήμες της συμπεριφοράς χρειάζεται να αποδώσουμε ΟΡΘΑ την εκπληκτική δύναμη της σύγχρονης τηλεόρασης στην άσκηση όχι της συνειδητής αλλά κυρίως της υποδόριας, της υποσυνείδητης επίδρασής της στην καθιέρωση προτύπων συμπεριφοράς προς μίμηση και ταύτιση για τα παιδιά που στέκονται ευάλωτα και εύπλαστα μπροστά στους δέκτες και για μας τους μεγάλους που έχουμε σχεδόν συστηματικά οδηγηθεί στην αποδοχή της ψεύτικης «εικονικής πραγματικότητας» με την αποκρυστάλλωση μιας πολύ στρεβλής αντίληψης της…πραγματικότητας!
Θα βρεθεί στην Ελλάδα ένας ή μία συνάδελφος του Ιρλανδού Δημοσιογράφου που θα τα «ψάλλει γενναία» στους Πράσινους, Μπλε και συνοδοιπόρους τους Πολιτικούς που μας οδήγησαν στην τρόικα και την ΠΤΩΧΕΥΣΗ που μας έρχεται καλπάζοντας; Τελικά το κοινωνιoλογικό και ψυχολογικό φαινόμενο που θυμίζει το παροιμιακό αγόρι που όλοι ψάχνουμε θα μας διδάξει κάτι; Η μήπως η «ξετσίπωτη TV» αποδεικνύει καθημερινά ότι …δεν περισσεύει πια ΤΣΙΠΑ στην Ελληνική κοινωνία;
Καθημερινά, πλέον, ΖΗΤΩ τα BLOGS!
Του καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ